Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Η τσουκνίδα – τα τσουκνίδια



            Μέρος  Α' ( και πολύ ενδιαφέρον)


γράφει ο Δημήτρης Καλαντζής *
Υπάρχουν φυτά που δεν θα τα ήθελε κανείς στον κήπο ή στην αυλή του. Κλασικό παράδειγμα, η τσουκνίδα. Σχεδόν ο καθένας μας γνωρίζει το φυτό αυτό, έστω κι αν το κοιτάζει με κάποιο φόβο γιατί κάποτε ταλαιπωρήθηκε από το άγγιγμά του.  Σημαίνει όμως ότι τούτα τα φυτά είναι εντελώς άχρηστα;  Όχι φυσικά!....


τσουκνίδα

Το επιστημονικό της όνομα είναι Urtica dioica και ανήκει στην οικογένεια των κνιδοειδών, (αγγειόσπερμων), φυτών. Ευδοκιμεί κυρίως σε περιοχές που το χώμα τους έχει κατά καιρούς καλλιεργηθεί και εμπεριέχει αρκετές θρεπτικές ύλες, όπως ενώσεις αζώτου. Γι’ αυτό και την συναντάμε κοντά σε κατοικημένες περιοχές.
Εάν κοιτάξει κανείς τον κορμό και τα φύλα αυτού του φυτού στο μικροσκόπιο θα διακρίνει αδενώδεις τρίχες, οι οποίες έχουν σαν στόχο να εμποδίζουν στα έντομα και τα λοιπά ζωύφια να πλησιάζουν την επιφάνεια του φυτού.  Αυτές δεν είναι υπεύθυνες για το τσουκνίδισμα. Υπάρχουν βελόνες οι οποίες είναι κατά πολύ μεγαλύτερες και πολύ πιο σκληρές απ’ ότι  οι πρώτες κι αυτές  είναι υπεύθυνες για το κάψιμο μετά το τσουκνίδισμα.
Αν δεν το αντέχετε, τότε τρίψτε το τσουκνιδισμένο δέρμα με φύλλα μολόχας.  Οι κορυφές των λοιπόν σπάζουν σε κάθε άγγιγμα. Στο εσωτερικό αυτών των διαφανών βελονιών βρίσκεται το υγρό που προκαλεί το ερέθισμα του δέρματός μας: το μυρμηγκικό, (φορμικό) οξύ. Όταν λοιπόν την ακουμπήσεις σπάζουν οι βελόνες και το φορμικό οξύ έρχεται σε επαφή με το δέρμα, αλλά αυτό δεν είναι επικίνδυνο. Υπάρχει πράγματι ένα είδος τσουκνίδας στη νήσο Τιμόρ, η οποία είναι αρκετά προβληματική
Η περιγραφή της δεν νομίζω ότι είναι αναγκαία διότι όπως γράφει ο  Camerer στα 1600, “μπορεί κανείς και την νύχτα με την αφή και μόνο να την γνωρίσει”. Το φυτό τούτο έχει μια μακρά φαρμακευτική ιστορία, ενώ θεωρείται ότι αποτελεί ένα είδος φάρμακο για ρευματικές και άλλες παθήσεις.
Την πρώτη επαινετική αναφορά του στον ποιητικό λόγο την βρίσκουμε στον ρωμαίο ποιητή  Catull (το 57 μ.Χ.), ο οποίος αναφέρει ότι γιατρεύει βήχα και συνάχι. Αλλά και ο Διοσκουρίδης, Έλληνας γιατρός του 1ου μ.Χ. αιώνα γιάτρευε με τον ίδιο τρόπο τις άνω αναφερόμενες ασθένειες κάτι που γίνεται και σήμερα. Στον Μεσαίωνα τοποθετούσαν την τσουκνίδα στο κάτουρο του ασθενή. Αν έμεινε μέρα και νύχτα πράσινη και κρατούσε το σχήμα της, τότε ο ασθενής είχε καλές προϋποθέσεις σύντομα να γιατρευτεί. Αν έχανε το χρώμα της και μαζευόταν, τότε η κατάστασή του ήταν άσχημη.
Ο Paracelsus χρησιμοποίησε το φυτό για την καταπολέμηση του ίκτερου και συνιστούσε για τούτο τον χυμό του μαζί με τυρόγαλο από γίδινο γάλα.
Ο μεγάλος λόγιος Fuchs συμβούλευε: “Ο χυμός του μαζί με αλισίβα καταπολεμεί την τριχόπτωση” πουλούσε δε μια αλοιφή από λίπος Αρκούδας και φύλα τσουκνίδας ως φάρμακο για την ποδάγρα και για τους πόνους των άκρων γενικότερα. Στα μοναστήρια δε της κεντρικής Ευρώπης θεωρούσαν την βρώση βρασμένης τσουκνίδας ως καθαρτικό του στομάχου και του πεπτικού συστήματος.
Φαρμακευτικές ιδιότητες: αιμοκαθαρτικό, αιμοπαραγωγικό, βοηθάει το μεταβολισμό, στην κάθαρση των ουρικών οδών, στους ρευματισμούς και την ουρική αρθρίτιδα χρησιμοποιείται από το 63 μ.Χ.. Παλιότερα, ακόμα και σήμερα το τσουκνίδισμα σε μέλη του σώματος που χρειάζονται περισσότερο αίμα ήταν και είναι ωφέλιμο, καθότι προκαλεί την αρτιότερη κυκλοφορία του σε μέρη που υποφέρουν από ρευματισμούς, ισχιαλγία κλπ. Δυναμώνει τα μαλλιά, καταπολεμεί την πιτυρίδα, Είναι τονωτικό στις αλλαγές του καιρού, επενεργεί ενάντια στην ανορεξία, βοηθάει στη αφόδευση, ενάντια στη ευκοιλιότητα, βοηθάει στην καλή λειτουργία του στομάχου και των νεφρών, χαμηλώνει την υψηλή πίεση, μαλακώνει προβλήματα στην έμμηνο ρύση (περίοδο). 
 Είναι ευεργετικό για το αίμα λόγω των πλούσιων συστατικών του, του σιδήρου, του ασβεστίου, του καλίου, του νάτριου κ.λπ. Η υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C εξασφαλίζει την αυξημένη απορρόφηση από τον οργανισμό του σιδήρου, έτσι ο χυμός του φυτού βοηθά στην αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, ενώ εκχύλισμα από τσουκνίδα διεγείρει το αμυντικό σύστημα των φυτών στις ασθένειες.
( συνεχίζεται )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

...ό,τι έχετε ευχαρίστηση..