...ΕΜΕΙΣ,ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ..

...Όταν ακούω ότι ένα 15χρονο κοριτσάκι πεθαίνει από υπερβολική δόση αλκοόλ,δεν μπορώ να τιθασεύσω την οργή μου και να εμποδίσω τις σκέψεις μου να επαναλάβουν για νιοστή φορά τον ίδιο κύκλο,πάνω στο θέμα της μοντέρνας διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
Καθημερινά,μου δίνονται ευκαιρίες να συγκρίνω,να κρίνω και πολλές φορές να κατακρίνω και να σιχτιρίσω τον εκμοντερνισμό στον τρόπο 'αναστήσεως' των παιδιών μας.
Στο όνομα της ελευθερίας,εμείς,οι "μοντέρνοι " γονείς,χάνουμε τελείως το μέτρο.Δεν ξέρουμε,ή δεν θέλουμε να μάθουμε ποιά είναι τα όρια του 'όχι" και ποιά του "ναί".
'Η μάλλον,για να εκφραστώ καλύτερα,δεν ξέρουμε να λέμε '"Οχι".

  Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας,με συνοπτικές διαδικασίες..Δεν βιώνουν τα διαδικαστικά στάδια μέχρι την ενηλικίωσή τους.Γεννιώνται κατ ευθείαν 'μεγάλοι",χωρίς να περάσουν και να χαρούν την παιδική ηλικία.Δεν γνωρίζουν τις απαγορεύσεις,δεν βρίσκουν πουθενά εμπόδια και φραγμούς στις όποιες επιθυμίες τους.Μέχρι που φτάνουν στην ηλικία των 18 και έχουν γνωρίσει τα πάντα από την ζωή.
  Στη πορεία, μου γεννιούνται διάφορες απορίες:
-Πώς αυτό το κοριτσάκι βρέθηκε τόσο αργά έξω;..
-Φυσικά δεν θα ήταν η πρώτη της φορά που έκανε χρήση αλκοόλ
-Γιατί ο καταστηματάρχης σέρβιρε σε ανήλικο αλκοόλ;
-Ποιές ευθύνες θα αποδοθούν και ποιά θα είναι η τιμωρία του εν λόγω μαγαζάτορα;

 Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι χάνονται καθημερινά μικρά παιδιά από απροσεξίες και ωχ αδελφισμό τρίτων,που σημαίνει ότι και τα ίδια δεν ξέρουν να διακρίνουν τους όποιους κινδύνους.
Δεν είμαι πουριτανή,ούτε παλαιών αρχών!Απλά σαν γονέας,ανησυχώ υπερβολικά ίσως ,για τα παιδιά που μεγαλώνουν στην άγρια "μοντέρνα" εποχή μας.Για όλα τα παιδιά!...
Είναι δυνατόν να υπάρξει κάποια παρηγοριά σε αυτούς τους γονείς του αδικοχαμένου κοριτσιού;
Είναι δυνατόν πλέον να ξαναγυρίσουν τον χρόνο πίσω  και να αρχίσουν από την αρχή να οριοθετούν τα "ΟΧΙ" και τα "ΜΗ",εκεί που χρειάζονται;...

  Προσέξτε τα παιδιά σας!!Δεν είναι κακό να υπάρχουν απαγορεύσεις εκεί που χρειάζονται!Δώστε τους να καταλάβουν και καντε τα να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους που εγκυμονεί καθημερινά η κοινωνία.Μην υπερβάλλετε ούτε στις ελευθερίες τους,αλλά ούτε και στις απαγορεύσεις .
Οριοθετείστε εσείς οι ίδιοι τα όρια.
Μπορεί να μας αποκαλούν σκληρούς όταν τους αρνιόμαστε την πραγματοποίηση κάποιας άκαιρης και άτοπης επιθυμίας τους,αλλά αργότερα μας ευγνωμονούν γι αυτήν την άρνησή μας.

..Την άρχισα εχθές αυτή την ανάρτηση ακούγοντας το τραγικό νέο και την τέλειωσα μόλις τώρα.
Μήπως θα αλλάξει κάτι;...