Γιατί τρώμε βακαλάο με σκορδαλιά την 25η Μαρτίου ?

Εθνικό μας φαγητό για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου είναι ο μπακαλιάρος υγράλατος με σκορδαλιά. Πως, όμως, καθιερώθηκε αυτό το έθιμο και πως ενσωματώθηκε στις διατροφικές μας συνήθειες ο μπακαλιάρος ή αλλιώς βακαλάος; Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινά με την εποχή των Βίκινγκς, όπου πρωτοεμφανίστηκε σαν εμπορικό προϊόν περί το 800 μ.Χ.. Μάλιστα, λέγεται ότι κυνηγώντας βακαλάους οι Βίκινγκς ανακάλυψαν κατά λάθος τον «νέο κόσμο».

Τη σκυτάλη από αυτούς πήραν οι Βάσκοι ψαράδες, οι οποίοι ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και οδηγήθηκαν στο πάστωμά του, μέσα από το οποίο πέτυχαν πρώτον, να έχουν φαγητό που διατηρείται στα μακρινά τους ταξίδια και δεύτερον, βρήκαν μια τροφή νηστίσιμη, αλλά και φθηνή για το λαό της Ισπανίας. Οι Βάσκοι, μάλιστα, επειδή ο βακαλάος κάλυπτε μεγάλο μέρος της διατροφής των κατοίκων της Ενδοχώρας που δε μπορούσαν να πηγαίνουν συχνά στα παράλια για να προμηθεύονται φρέσκα ψάρια, ονόμασαν τον παστό μπακαλιάρο «ψάρι του βουνού».

Ο βακαλάος, αυτό το τόσο νόστιμο και θρεπτικό ψάρι μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και κατάφερε να διεκδικήσει επιτυχώς τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο.

Πως, όμως, σχετίζεται με την 25η Μαρτίου και γιατί είναι το «πιάτο» της ημέρας;

Κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας η Εκκλησία επιτρέπει μόνο δύο φορές την κατανάλωση ψαριού, ήτοι την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την Κυριακή των Βαΐων. Με εξαίρεση τα νησιά, όπου το φρέσκο ψάρι δεν ήταν ποτέ πολυτέλεια, οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος εκείνες τις εποχές αποτέλεσε την εύκολη λύση, καθώς ήταν πιο εύκολο να τον προμηθευτεί κανείς και επιπλέον, μπορούσε να διατηρηθεί εκτός ψυγείου, οπότε πέρασε στην παράδοση και κατά συνέπεια έγινε το εθνικό φαγητό της 25ης Μαρτίου.

Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι στις μέρες μας, την παγκόσμια πρωτιά σε κατανάλωση μπακαλιάρου κατέχει η Πορτογαλία, διότι οι Πορτογάλοι έχουν δημιουργήσει εκατοντάδες διαφορετικές συνταγές για την αξιοποίησή του στην εθνική τους διατροφή, ενώ κατά παράδοση τον αποκαλούν «πιστό φίλο».

Πηγή

ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ 6 ΛΕΠΤΩΝ (ΜΗΝ ΤΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ!!!!!) ολα τα παιδια!!!!!!!

Το Φεβρουάριο του 2006, στο 56ο Φεστιβάλ ταινιών του Βερολίνου, οι δημιουργοί ταινιών κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε ένα διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους με θέμα:"Φαγητό, Γεύση και Πείνα" (Food, Taste and Hunger). Στο διαγωνισμό έλαβαν μέρος 3600 δημιουργοί από όλο τον κόσμο. Από αυτούς, μόνο 32 επιλέχθηκαν να προβληθούν στο φεστιβάλ.

 

Αυτό το βίντεο πρώτευσε ως το πιο δημοφιλές.
Λέγεται "Chicken a la Carte ", o δημιουργός του είναι ο Ferdinand Dimandura και είναι (δυστυχώς) αληθινή ιστορία.
Δείτε το μέχρι το τέλος. Συγκινητικό, σοκαριστικό, λιγο απ'ολα... Αλλά όταν αυτοί που δείχνει ξεσηκωθούν και μας αλλάξουν τα φώτα όλων εμάς των "ανεπτυγμένων" και "καλλιεργημένων", να ξέρουμε τουλάχιστον ότι έχουν δίκιο.
Αυτός ο κόσμος έχει τα χάλια του...

 * Μου το έστειλε ο αγαπητός φίλος ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

ΦΟΒΟΣ...

...Στην ελληνική μυθολογία, ο Φόβος είναι η προσωποποίηση του φόβου.
 Οι Αρχαίοι Έλληνες τον θεωρούσαν γιο του Άρη και της Αφροδίτη.
 Μαζί με τον αδελφό του Δείμο, που ήταν η προσωποποίηση του τρόμου, συνόδευε τον πατέρα του στους πολέμους. Για τον λόγο αυτό του προσφέρονταν θυσίες στα πεδία των μαχών.
Η Λάρνακα του Κυψέλου αναπαριστά σε δύο διαφορετικές μορφές τον Φόβο: με κεφάλι λιονταριού και όμοιο με τον θεό Πάνα.
Για τους Σπαρτιάτες το ιερό του Φόβου συνιστούσε σύμβολο πειθαρχίας και συνοχής των στρατιωτικών δυνάμεων.

Πηγή

Το παρακάτω,αφιερωμένο εξαιρετικά,σε όσους έχουν λόγους να...φοβούνται...

 

Πώς και πότε γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25η Μαρτίου

 γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Η   25η Μαρτίου, ως ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα του 1838 και από τότε καθιερώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλο το πανελλήνιο.
Η καθιέρωση της εορτής οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του  Δημάρχου της Αθήνας Δημ. Καλλιφρονά ( 1805 – 1879]

Ο Δήμαρχος ήρθε σε ρήξη με τη βαυαρική διοίκηση και συγκεκριμένα με το Υπουργείο των Εσωτερικών το οποίο δεν επιθυμούσε  έξοδα για γιορτές, όταν οι αγωνιστές δεν είχαν να φάνε. Κατά μία άλλη εκδοχή το Παλάτι, μάλλον, δεν επιθυμούσε να συνδέσει την εθνική εορτή με την Ορθοδοξία, για να μη δώσει την ευκαιρία στην Εκκλησία να καπηλευτεί την επανάσταση των Ελλήνων.
Τελικά, ο Δήμαρχος θα οργανώσει μόνος του τον εορτασμό και εκ του αποτελέσματος κατάφερε να δώσει  πανηγυρική ατμόσφαιρα, που ευχαρίστησε τους 17.000 Αθηναίους, οι οποίοι κατοικούσαν, τότε, στην πρωτεύουσα.
 Συγκεκριμένα, σημαιοστόλισε την πόλη και καθάρισε τις (λιγοστές) πλατείες. Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς.
Και την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς. Αριθμός συμβολικός , που συνδυάζεται με το ’21 της επαναστασης. Άρχισαν, έπειτα, να χτυπούν πανηγυρικά οι καμπάνες των εκκλησιών.
Το πρωί, της 25ης Μαρτίου 1838, εψάλη δοξολογία στον, τότε,  Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης (στην οδό Αιόλου), στην οποία,  και μόνο εκεί, παραβρέθηκε και ο Όθων ντυμένος με την παραδοσιακή φουστανέλα.
Το απόγευμα οργανώθηκε από το Δήμο χορός στην πλατεία των παλαιών Ανακτόρων στον οποίο συμμετείχαν όλοι οι νέοι της πόλης ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη και τους παρακολούθησαν πολλοί από τους Αγωνιστές του 1821. Τη  νύχτα ο Δήμαρχος, πάντα, φωταγώγησε με λαδοφάναρα τους κεντρικούς δρόμους και την Ακρόπολη.
Τέλος, οι Αθηναίοι έμειναν αποσβολωμένοι από το υπερθέαμα, όταν αντίκρισαν στο Λυκαβηττό φαναράκια που τα κρατούσαν νεολαίοι της εποχής και σχημάτιζαν ένα τεράστιο  φωτεινό σταυρό με τις λέξεις «Εν τούτω Νίκα».

  Έτσι, το 1838 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25 Μαρτίου, ως μέρα μνήμης των Ελλήνων Αγωνιστών του 1821. Και τούτη η γιορτή έγινε με γκρίνια, με διαφωνίες και με πλουσιοπάροχη μεγαλοπρέπεια (ενώ χρήματα δεν υπήρχαν), κατά την πατροπαράδοτη συνήθεια μας.

 Οι κακές γλώσσες λένε ότι για τη γιορτή ετούτη δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων, που προοριζόταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου.

Πηγή

Τι σημαίνουν οι λέξεις :Τσολιάς, Εύζωνος, Φέσι, Γιαταγάνι και Καριοφίλι;

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Ετοιμαζόμαστε για την Εθνική Γιορτή και καλό είναι να φρεσκάρουμε στη μνήμη μας ορισμένες λέξεις των ημερών που έχουν συνδυαστεί με τον πολιτισμό των Ελλήνων, αλλά δεν είναι ελληνικές.
Μια απ αυτές είναι και η τούρκικη λέξη Τσολιάς. Προέρχεται από το τουρκικό çul (< αραβικό cull) και σημαίνει το “κουρέλι”, “το παλιόρουχο”. Κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη: “φαίνεται ότι η λέξη είχε αποδοθεί μειωτικά στους κλέφτες και τους αρματολούς (από τους Τούρκους) επειδή η φουστανέλα ήταν ραμμένη από πολλά μικρά κομμάτια υφάσματος). Η λέξη τσολιάς είναι ομόρριζη με τη λέξη τσόλι και τσούλι.

Ο κουρελής, αλλά τιμημένος τσολιάς, έπρεπε να αποκτήσει μία “καθώς πρέπει” ονομασία για αυτό κατά το 1868 ανασύρθηκε η ομηρική λέξη “Εύζωνος”. Στην αρχαιότητα η λέξη αυτή προσδιόριζε είτε την κομψή γυναικά (με λεπτή μέση), είτε τον ελαφριά οπλισμένο στρατιώτη.
Το 1868 ιδρύθηκε για πρώτη φορά η προεδρική φρουρά και τότε πρωτοπαρουσιαστηκαν τα τάγματα των ευζώνων με την παραδοσιακή στολή. Την τιμημένη αυτή στολή φορούσαν και τα ένδοξα  Τάγματα των Ευζώνων μας σε όλους του πολέμους του σύγχρονου Ελληνικού κράτους (δυστυχώς τη φορούσαν και οι προδότες γερμανοτσολιάδες, κατά την Γερμανική κατοχή). Σήμερα μόνον οι άνδρες της Προεδρικής Φρουράς, φέρουν υπερήφανα την ίδια στολή.

Η λέξη τσαρούχια είναι και αυτή τουρκικής προέλευσης < çaruk και προσδιόριζε το σανδάλι με την πέτσινη σόλα. Στην πραγματικότητα το τούρκικο “Charoq” ήταν  σανδάλι με δερμάτινη σόλα και μακριά λουριά , τα οποία δένονταν στο πόδι μέχρι το γόνατο.

Το γιαταγάνι ήταν είδος σπαθιού, Συγκεκριμένα ήταν  το πλατύ και κυρτό σπαθί των Οθωμανών, κυριολεκτικά σημαίνει: «αυτό που σε ξαπλώνει, ή σε κοιμίζει» .

 Αντίθετα με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι το Φέσι δεν είναι Τουρκικής προέλευσης. Η πρέλευση του είναι από την πόλη Φες (εξ ου και το όνομα) ή Φεζ (αραβ. فاس Fās, γαλλ. Fès) του  Μαρόκου. Μέχρι το 19ο αιώνα, η πόλη Φες ήταν η μοναδική πηγή για τα παραδοσιακά καπέλα  με το ιδιαίτερο κόκκινο χρώμα. Στην Τουρκία η χρήση του φεσιού απαγορεύτηκε το 1925. Ο ίδιος, ο Ατατούρκ, χαρακτήρισε το φέσι ως “παρακμιακό” και το κατήγγειλε ως “κάλυμμα της κεφαλής των Ελλήνων”.

Η λέξη καριοφίλι, αντίθετα, είναι, μάλλον, Ιταλική. Στις αρχές του 1800 τα καλασνικοφ της εποχής ήταν τα φημισμένα όπλα της Ιταλικής εταιρείας “Carlo e Figli” (: Κάρλο και υιοί). Αυτό το “Κάρλο ε φίλιοι”, οι Έλληνες το πρόφεραν ως καριοφίλι και έτσι και έμεινε στο ελληνικό λεξιλόγιο και υμνήθηκε από τη Δημοτική και Λόγια ποίηση.
Πάντως, ο Βαλαωρίτης δίνει μια διαφορετική εξήγηση «Ωνομάσθησαν ούτω, διότι έφερον κεχαραγμένον εν κυκλοειδή ζώνη το ομώνυμον εύοσμον φυτόν όπερ καλούμεν καρυοφίλλι».  Ο Λεβίδης, από την άλλη,  το συσχετίζει με τη  λέξη “φυλλοκάρδι”

Πηγή

Παρασκευή στην Αθήνα‏

Φαντάσου: Περπατάς στο κέντρο της Αθήνας και δεν είναι όπως το θυμόσουν. Ξαφνικά είναι πιο φωτισμένο από πριν. Απο μακριά ακούγεται η Φιλαρμονική. Στρίβεις στο Μοναστηράκι και κάτι τύποι χορεύουν παθιασμένα tango. Περνάς απο μια βιτρίνα, η τσάντα που έχεις μπανίσει είναι ξαφνικά φτηνότερη κατά πολύ. Κάθεσαι με τη φίλη σου τη Λούλα για καφέ, και πληρώνετε τα μισά απο ό,τι συνήθως. Αργότερα αποφασίζετε να επενδύσετε στη θεατρική σας παιδεία. Στο ταμείο του θεάτρου, ο ταμίας σάς κάνει 50% έκπτωση κι εσύ και η Λούλα μένετε άφωνες. Σαν κερασάκι στην τούρτα, στο παρακείμενο μπαράκι μετά το πρώτο ποτό σάς κερνάνε το δεύτερο. Σπίτσλες, πάλι.

Το φαντάστηκες; Ε, ετοιμάσου να το ζήσεις. Γιατί εκτός απο σένα το φαντάστηκαν και οι άνθρωποι του Κέντρου, που θέλουν να το δουν να ξαναζωντανεύει. Απο αυτή την Παρασκευή, λοιπόν, και τις επόμενες Παρασκευές έως 6/4, μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο «Παρασκευή στην Αθήνα».

Το σχέδιο αυτό συντονίζει ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών. Ο Δήμος Αθηναίων, η Περιφέρεια Αττικής, η ΕΑΧΑ και οι επιχειρηματικοί φορείς συμμετέχουν και βοηθάνε. Το ραδιόφωνο του ΣKAΪ ανέλαβε να συντονίσει τις δράσεις για την αναζωογόνηση του κέντρου της πρωτεύουσας με ζωντανές συνδέσεις και η ATHENS VOICE προβάλλει και υποστηρίζει την «Παρασκευή στην Αθήνα» απο την εφημερίδα και το site. Η viva.gr είναι χορηγός της online επικοινωνίας. Αφορμή στάθηκαν φυσικά τα ντροπιαστικά γεγονότα του Φεβρουαρίου και οι καινούργιες πληγές που άνοιξαν. «Να κερδίσουμε ξανά την πόλη μας» λένε και σπάνε τη γραφειοκρατία και τη γνωστή ακινησία των Ελλήνων για να συνεργαστούν όλοι μαζί σε κάτι ουσιαστικό, επιτέλους.

Πρωτοπόροι σε αυτό είναι οι Θεσσαλονικείς με το κίνημα «Τις Τρίτες τρώμε έξω με δέκα ευρώ», αλλά ήρθε κι η σειρά μας. Σε απλά ελληνικά οι μαγαζάτορες συνεργάζονται για να ξαναπάρει το κέντρο τα πάνω του, κι έτσι θα τα πληρώνουμε φτηνότερα όλα και η ατμόσφαιρα θα είναι πιο festive. Τι καλύτερο από μια ωραία Παρασκευή στο κέντρο υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής, όπου ό,τι κάνεις το πληρώνεις αν όχι στη μισή τιμή, τουλάχιστον πολύ φτηνότερα; Εκτός απο τη Φιλαρμονική, αυτή την Παρασκευή το απόγευμα στο Μοναστηράκι θα παίξει ο Μάριος Στρόφαλης με το tango group «Duo de dos» και συνοδεία χορευτών tango. Ξεχυθείτε, λοιπόν.

 
Η «Παρασκευή στην Αθήνα» είναι σε διαρκή διαδικασία διαμόρφωσης, γιατί οι φορείς που συμμετέχουν γίνονται όλο και περισσότεροι. Οι διοργανωτές καλούν οποιονδήποτε θέλει να βοηθήσει ή έχει κάποια ιδέα να επικοινωνήσει μέσω του www.athensfridays.gr, όπου οι υπόλοιποι μπορούμε να ενημερωθούμε για τις προσφορές, τα events κ.λπ.
 

Αλληλέγγυον, φθηνα προιοντα‏

Λειτουργεί ήδη! Ενδεικτικά αναφέρω, ελαιόλαδο το λίτρο 3.20, γίγαντες Πρεσπών το κιλό 4.10 (θα φέρει κ όσπρια Καστοριάς που είναι πιο φτηνά), ρύζι τύπου Μπάρμπα Μπεν το κιλο 0,90. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα φέρουν κ πατάτες, κρεμμύδια κλπ Υπάρχει προοπτική και για κοτόπουλα, κρέατα, γαλακτοκομικά κλτ. Προσπαθούν αυτή την στιγμή να εξοικονομήσουν ψυγεία... Λειτουργεί Δευτ - Σάββατο 10 το πρωί με 7 το απόγευμα.Το «Αλληλέγγυον» βρίσκεται στην εύκολα προσβάσιμη - τόσο για τους κατοίκους της Αττικής όσο και για τους αγρότες της περιφέρειας - περιοχή  του Κολωνού και συγκεκριμένα πίσω από τον Σταθμό Λαρίσης και στην διεύθυνση Αγίας Σοφίας 50 και Διδυμότειχου,Πας με την ταυτότητα σου και γράφεσαι, πληρώνεις μια μικρή συνδρομή 10 ευρώ τον χρόνο και ψωνίζεις ότι υπάρχει μέσα..

 
Ολοκληρώνονται τις επόμενες ημέρες, οι εργασίες προετοιμασίας του Ανταλλακτηρίου Αγροτικών και Ελληνικών προϊόντων «Αλληλέγγυον», έτσι ώστε να αρχίσει να υποδέχεται τα πρώτα αγροτικά/ελληνικά προϊόντα, τα οποία θα τα διαθέτει ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΕΡΔΟΣ στους καταναλωτές της Αθήνας.

Το «Αλληλέγγυον» βρίσκεται στην εύκολα προσβάσιμη - τόσο για τους κατοίκους της Αττικής όσο και για τους αγρότες της περιφέρειας - περιοχή  του Κολωνού και συγκεκριμένα πίσω από τον Σταθμό Λαρίσης και στην διεύθυνση Αγίας Σοφίας 50 και Διδυμοτείχου, με συνολικό εμβαδόν χώρου για την πώληση των προϊόντων, 200 τετραγωνικά μέτρα .
Καλούνται οι εθελοντές, οι αγρότες και οι καταναλωτές, να δηλώσουν συμμετοχή - ο καθένας φυσικά από την δική του πλευρά και τη δική του διάθεση και δυνατότητα -  στον υπεύθυνο του Ανταλλακτηρίου κ. Γιάννη Γαλανόπουλο, στο τηλέφωνο               6975646728         6975646728.

Να υπενθυμίσουμε πως ήδη έχει οργανωθεί η πρώτη ροή αγροτικών προϊόντων (όπως φασόλια, ρύζια, φακές, μακαρόνια, τσίπουρα, κρασιά, μέλια, αλεύρι κλπ) και τα οποία θα πωλούνται σε τιμές «χωραφιού», στους καταναλωτές, ενώ παράλληλα οργανώνεται δίκτυο τροφοδοσίας μόνο ελληνικών προϊόντων καθετοποιημένης παραγωγής (100% δηλαδή ελληνικά) αλλά και προϊόντων που δεν παράγονται στην Ελλάδα, αλλά θα εισαχθούν από ομοειδούς τύπου συνεταιριστικές-μη κερδοσκοπικές οργανώσεις του εξωτερικού.

Οι στόχοι του «Αλληλέγγυου» είναι: α) στις σκοτεινές εποχές που βιώνουμε και στις σκοτεινότερες που έρχονται, να μην πεινάσει κανείς, β) να φθάσουν τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα στον καταναλωτή σε τιμές «χωραφιού» γ) να υπάρξει μια δυναμική απάντηση στην άγρια κερδοσκοπία των πολυεθνικών και των σκουπιδιών που μας ταΐζουν, δ) να γνωρίσουν επιτέλους οι καταναλωτές των αστικών κέντρων τους απλούς αγρότες και τα προϊόντα τους και ε) να κοπεί ο δρόμος για τους «μαυραγορίτες» οι οποίοι «ακονίζουν τα μαχαίρια τους», για την περίπτωση που η Ελλάδα, εισέλθει στον εκβιασμό του διατροφικού εφιάλτη.

Οι πολίτες από την πλευρά τους, οι εθελοντές που έχουν ελεύθερο χρόνο και θέλουν να βοηθήσουν, οι αγρότες που θέλουν να φθάσουν στους καταναλωτές χωρίς μεσάζοντες και «νταβατζήδες» και οι καταναλωτές που επιθυμούν να προμηθευθούν καλά και ποιοτικά προϊόντα σε τιμές χωριού και χωραφιού, ας βάλουν και αυτοί το δικό τους λιθαράκι.

 Γιατί όπως έλεγε και ο μπαμπα-Γιάννης ο Μακρυγιάννης, «για να φκιάξωμεν χωρίον, πρέπει να φύγουμε από το εγώ και να πάμε στο εμείς».

Και η ώρα, «ήγγικεν».

Η ΜΠΑΜΠΟΥΣΚΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑΣ

Από τον Νικόλα Ανδρουλάκη

Η έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα στο Τσερνόμπιλ το 86 ήταν ένα ηχηρό χαστούκι της ιστορίας στο ροδαλό μάγουλο της αν-θρώπινης μεγαλομανίας. Νόμιζε ότι μπορεί να νικήσει την ενεργειακή της δίψα, με όπλο τη -φύσει- ατελή της τεχνολογία, δίχως τον κίνδυνο παρενεργειών. Ή, ακόμη χειρότερα, αρνιόταν να πιστέψει πως, ήταν της μοίρας της γραφτό ν’ απαθανατιστούν οι εικόνες που εμφανίζονται, αν γράψεις στο google, «Chernobyl victims». Ο Ιησούς μάς δίδαξε, σαν δεχτούμε ένα χαστούκι, να γυρνάμε το μάγουλο για δεύτερο. Μάλλον παρερμηνεύσαμε τα λόγια του. Για πραότητα και σωφροσύνη μιλούσε. Δεν εννοούσε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη. Κι όμως, η φύση νίκησε για μία ακόμη φορά την παντοδυναμία του homo sapiens sapiens. Στη Φουκουσίμα αποδείχτηκε περίτρανα η ροπή μας στη μοιρολατρία.

Δεν αναφέρομαι μόνο στα ελλιπή μέτρα ασφαλείας που αποδεικνύουν πως κάθε πυρηνικός σταθμός παραμένει, έως και σήμερα, μία εν δυνάμει βόμβα. Έχει σημασία κι η φοβική, μοιρολατρική αντιμετώπιση του γεγονότος. Δηλαδή, ο πλανήτης παρακολουθεί από την τηλεόραση επί ένα μήνα, ένα τσούρμο λευκοντυμένους υπαλλήλους του εργοστασίου να παλεύουν σαν τα κουνούπια με τον ελέφαντα. Και η Ιαπωνική Κυβέρνηση, σε ρόλο τελετουργού-παρουσιαστή του ριάλιτι, προσεύχεται, με τις ευχές της Δύσης, η οποία αναλώθηκε σε ψυχρούς υπολογισμούς, μπας κι εφησυχαστεί, με την κουτοπόνηρη ιδέα πως «είναι μακριά η Ιαπωνία, δε θα μας επηρεάσει η ραδιενέργεια».

Γενικά, η ιστορία έχει την ύπουλη τάση να ανακυκλώνεται. Όλη η ύπαρξη, άλλωστε, βασίζεται στην κυκλική πορεία των πραγμάτων. Από την περιστροφή των πλανητών και των ηλεκτρονίων, μέχρι την αλληλουχία των εποχών ή τους οικονομικούς κύκλους των κοινωνιών. Κάποιοι παράγοντες είναι αστάθμητοι και κάποιοι σταθμισμένοι. Το σημαντικό είναι να αξιοποιείς τους σταθμισμένους παράγοντες, για να αμύνεσαι των αστάθμητων κινδύνων.

Αν αποδομήσεις τα χαρακτηριστικά του πυρηνικού ολέθρου, μπορείς εύκολα να διακρίνεις τα πρωτογενή στοιχεία που επιτρέπουν τον παραλληλισμό με την οικονομική κρίση. Η απαρχή του προβλήματος έγκειται στο τρίπτυχο απληστία - εθελοτυφλία - μοιρολατρία. Αυτές οι τρεις κυρίες είναι που οδηγούν τις αγορές στα κραχ. Όταν χτίζεις την ανάπτυξη σου σε ανοχύρωτα θεμέλια μεγαλόπνοων και συνάμα ματαιόδοξων προσδοκιών, υποσκάπτεις την ελαστικότητα και, συνεπώς, την αντοχή του οικοδομήματος. Με λίγα λόγια, σεισμοί συμβαίνουν. Όπως στην οικοδομή, έτσι και στην οικονομία, υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες. Η διαφορά είναι πως στην οικονομία γίνονται προβλέψεις. Τόσο αισιόδοξες, όσο κι απαισιόδοξες. Οι κρίσεις δεν είναι κεραυνοί εν αιθρία. Εμείς επιλέγουμε να κρύβουμε τις Κασσάνδρες, κάτω από το χαλάκι της πρόσκαιρης ευημερίας.

Κι όπως τα πυρηνικά απόβλητα καταλήγουν σε χώρες του τρίτου κόσμου, σε ωκεανούς και στο διάστημα, έτσι μεταβιβάζονται και τα «τοξικά απόβλητα» της οικονομίας σε μικρομέγαλες χώρες - θύματα, όπως η Ελλάδα, που παραμυθιάζονται από την εισροή τοκογλυφικά δανεισμένου μετρητού. Γιατί και στον μικρόκοσμο της κάθε Ελλάδας κρύβονται τα ίδια πρωτογενή ένστικτα με αυτά των «μεγάλων» και της Παγκόσμιας Κοινότητας. Και στην τραπεζική αγορά και στην εκάστοτε κυβέρνηση και σε κάθε ιδιώτη χωριστά. Δεν είναι μωσαϊκό. Είναι μπάμπουσκα. Μια χοντρή μπάμπουσκα μοιρολατρίας που μας χωράει όλους. Κι οδηγεί στην αγαπημένη – κλισέ - ατάκα των ιστορικών, «η ιστορία επαναλαμβάνεται». Κρυμμένη, κάθε φορά, πίσω από την τεχνολογικά εξελισσόμενη μπούρκα της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.

Στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, η εμφύλια αιματοχυσία είναι, ό,τι για εμάς, η δόση-νταβατζιλίκι του καταναλωτικού δα-νείου. Αποπληρωμή μιας οικειοθελούς, επίκτητης υποχρέωσης. Για έναν Αλλάχ, για λίγο πετρέλαιο και για μια ζωή με air-condition, μετά θάνατον. Η μοιρολατρία δεν κάνει θρησκευτικές διακρίσεις. Είναι η Τρόικα της ιστορίας. Είναι καρκίνος. Γιατί γεννιέται μέσα μας. Είναι το ίδιο γονίδιο που σε κάνει να κοκαλώνεις πάνω στις ράγες του τρένου σαν ακούσεις τo τσαφ-τσουφ. Ένα βήμα πίσω ή ένα βήμα μπρος είναι αρκετό για να σωθείς. Και να επιβιβαστείς στο τρένο της ιστορίας. Για να γίνει αυτό το βήμα, όμως, χρειάζεται η γνώση της άφιξης του τρένου κι εκπαιδευμένα αντανακλαστικά. Αλλιώς, άσε το trainspotting και περίμενε στην αποβάθρα. Κι η αυτοσυγκράτηση είναι μια γενναία απόφαση.

 Ο Νικόλας Ανδρουλάκης είναι Φοιτητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πειραιά και τη Δραματική Σχολή Αθηνών.

Πηγή  http://www.ideotopos.gr/

Το σπορ της φοροδιαφυγής στην αρχαιότητα

  γράφει ο Μιχάλης Τιβέριος, καθηγητής της Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ακαδημαϊκός

Η οικτρή οικονομική μας κατάσταση, η ανατροπή κοινωνικών κατακτήσεων και οι αποκαλύψεις περί διαφθοράς ενοίκων του κρατικού οικοδομήματος (των ρετιρέ αλλά και των υπογείων) μονοπωλούν καθημερινά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης......

ΦΟΒΟΥ ΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ...

..."Φοβούνται ωρέ τα "παλληκάρια";......