Στον καλλιτέχνη,στην γλυκειά και στην εαίσθητη και πολυγραφότατη διδυμούλα της.
Α!Για να ξέρετε κιόλας,τα ανέκδοτα μου τα έστειλε Κρητικός..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
- Μανώλη, είναι καιρός να παντρευτείς. Σκέφτηκα τη Κατερινιώ του Καπετάν Σήφη, θες να κάνω τίποτα;
_Δεν τη θέλω, πατέρα, είναι σαν αγελάδα.
_Ε πάρε τότε την Κατερίνα του Μανουσακα, τη συμμαθήτρια σου.
_Δεν τη θέλω, είναι σα γουρούνα.
_Ε τότε ποια θες, ρε Μανώλη;
_Θέλω το Μηνά, το γείτονά μας.
_Ποιον, ρε βλάκα;! Αυτό τον κομουνιστή!;
Ο τροχονόμος στο παραβάτη:
_Τα στοιχεία σου... Λέγε γρήγορα όνομα και Διεύθυνση.
Και ο παραβάτης:
_Ιντα, αλληλογραφία θ' ανοίξουμε;
Μετά την εξέταση, η γριά μάνα του Μανώλη λέει στο γιατρό:
_Πόσο κάνει, γιατρέ μου, ο κόπος σου?
_Εκατό ευρώ, της απαντά εκείνος.
_Εκατό ευρώ! Διαμαρτύρεται η γριά.
_Ε δώδεκα χρόνια πήγαινα σχολείο και 6 στο Πανεπιστήμιο, για να μάθω να γιατρεύω τους ανθρώπους.
Και η γριά: Ε.... κι ίντα φταίω εγώ, μπρε γιατρέ, που εσύ δεν ήπαιρνες τα γράμματα!;
-Η γιαγιούλα η καημένη αρρώστησε και κάλεσε το γιατρό. Έρχεται λοιπόν ένας νεαρός γύρω στα τριάντα και κάθεται δίπλα της στο καναπέ του σαλονιού και αρχίζει να γράφει να τι ρωτά τι έχει. Ρίχνοντας μια ματιά στο τραπέζι μπροστά του βλέπει ένα μεγάλο μπολ με αμύγδαλα.
- Μπορώ να πάρω κανένα; ρωτάει με ευγένεια την ηλικιωμένη γυναίκα.
- Και το ρωτάς αγόρι μου; Όσα θέλεις να πάρεις, του απαντάει εκείνη χαμογελαστά.
Αρχίζει λοιπόν κι ο φίλος μας να τρώει τα αμυγδαλάκια το ένα μετά το άλλο. Όταν τα τέλειωσε λέει στη γιαγιά: Χίλια συγγνώμη που σας τα έφαγα όλα τα αμύγδαλα. Ξέρετε είχα σκοπό να φάω μόνο ένα δύο, αλλά παρασύρθηκα.
- Μη το σκέφτεσαι καθόλου αγόρι μου, του απάντησε γλυκά η γιαγιούλα.
Άλλωστε από τότε που έβαλα μασέλα δεν μπορώ εγώ να τα φάω. Μόνο τη σοκολάτα απ'έξω γλείφω και τα ξαναβάζω στο μπολ.
-Γιος κρητικού: _"Πατέρα, ίντα θα πει σωβινισμός;
Πατέρας: - "Σωβινιστής, γιε μου, είναι αυτός που νομίζει ότι ο τόπος του είναι καλύτερος από την Κρήτη!
_Δεν τη θέλω, πατέρα, είναι σαν αγελάδα.
_Ε πάρε τότε την Κατερίνα του Μανουσακα, τη συμμαθήτρια σου.
_Δεν τη θέλω, είναι σα γουρούνα.
_Ε τότε ποια θες, ρε Μανώλη;
_Θέλω το Μηνά, το γείτονά μας.
_Ποιον, ρε βλάκα;! Αυτό τον κομουνιστή!;
Ο τροχονόμος στο παραβάτη:
_Τα στοιχεία σου... Λέγε γρήγορα όνομα και Διεύθυνση.
Και ο παραβάτης:
_Ιντα, αλληλογραφία θ' ανοίξουμε;
Μετά την εξέταση, η γριά μάνα του Μανώλη λέει στο γιατρό:
_Πόσο κάνει, γιατρέ μου, ο κόπος σου?
_Εκατό ευρώ, της απαντά εκείνος.
_Εκατό ευρώ! Διαμαρτύρεται η γριά.
_Ε δώδεκα χρόνια πήγαινα σχολείο και 6 στο Πανεπιστήμιο, για να μάθω να γιατρεύω τους ανθρώπους.
Και η γριά: Ε.... κι ίντα φταίω εγώ, μπρε γιατρέ, που εσύ δεν ήπαιρνες τα γράμματα!;
-Η γιαγιούλα η καημένη αρρώστησε και κάλεσε το γιατρό. Έρχεται λοιπόν ένας νεαρός γύρω στα τριάντα και κάθεται δίπλα της στο καναπέ του σαλονιού και αρχίζει να γράφει να τι ρωτά τι έχει. Ρίχνοντας μια ματιά στο τραπέζι μπροστά του βλέπει ένα μεγάλο μπολ με αμύγδαλα.
- Μπορώ να πάρω κανένα; ρωτάει με ευγένεια την ηλικιωμένη γυναίκα.
- Και το ρωτάς αγόρι μου; Όσα θέλεις να πάρεις, του απαντάει εκείνη χαμογελαστά.
Αρχίζει λοιπόν κι ο φίλος μας να τρώει τα αμυγδαλάκια το ένα μετά το άλλο. Όταν τα τέλειωσε λέει στη γιαγιά: Χίλια συγγνώμη που σας τα έφαγα όλα τα αμύγδαλα. Ξέρετε είχα σκοπό να φάω μόνο ένα δύο, αλλά παρασύρθηκα.
- Μη το σκέφτεσαι καθόλου αγόρι μου, του απάντησε γλυκά η γιαγιούλα.
Άλλωστε από τότε που έβαλα μασέλα δεν μπορώ εγώ να τα φάω. Μόνο τη σοκολάτα απ'έξω γλείφω και τα ξαναβάζω στο μπολ.
-Γιος κρητικού: _"Πατέρα, ίντα θα πει σωβινισμός;
Πατέρας: - "Σωβινιστής, γιε μου, είναι αυτός που νομίζει ότι ο τόπος του είναι καλύτερος από την Κρήτη!
